سهم ته تغاری ها از ...

از زندگی . . .

از گذشته، حال و آینده . . .

دنیا را بعد از همه دید

مکتب را بعد از همه به پایان رساند

همه کارهای مانده را جمع کرد

همه راه های نرفته را طی کرد

همه ستیغ آفتاب ها را در نوردید

همه غبارها را پاک می کرد

به انتظار آمدن بهار همه بزرگترها

غریبی ها و تنهایی را پر می کرد

فریاد بود و سکوت

همراه بود و عصای دست

برای دست هایی که دست های دیگران را می گرفت

حالش به درنگی گذشت

تا خواست حال و احوالی باشد برای سایه های سرواش

تا خواست نسیم خنک تابستان داغ کویر شود

تا خواست گرمای هوای خانه زمستانی باشد

حالش گذشت

حالش گرفت

بغض اش گرفت و ترکید

و برای آینده اش

دلتنگی مانده است

بغض جوشان احساس

با صدایی گنگ

که هیچ مفهومی را فریاد نمی زند

فقط می جوشد و ناله

گاهی اوقات همراه با روضه دیگران

نمی پس می دهد

نم، نم، نم ...

یادگار ته تغاری ها

لحظه های آخرین دیدار

آخرین نفری که دیدار زنده سایه های سرو

سهم اش شد.